Ola&Michał

---

---

---

Ole i Michała poznałam jakiś czas temu, w sprzyjających nam warunkach. ;)
Nasze drugie/właściwe spotkanie było w w Sopocie -to pamiętam.. i zaprowadziło nas do: 

dzień 17 sierpnia 2018
Jadę na przygotowania (-ledwo trafiłam :P) a tak poważnie... jakiś taki stan mnie ogarnął, hmmm..
niepewności(?) gdy dodarłam na miejsce. Piękny dom, wchodzę za próg niego, a tam... Shih tzu- taka rasa psa, no nic- myślę.. jakoś to będzie.. w końcu bardzo lubię psy!
idąc dalej widzę Ola w pełnym "make-up" 
i wtedy dotarło do mnie, że jestem w pracy.

Wcześniejsze wydarzenia mi to nie uświadomiły (?)
było tak sielsko.. swojsko... leśno.. swobodnie...
Wiecie jak to jest...
śni Ci się: idziesz przez las, zbierasz jeżyny, poziomki itp. 
i nagle się budzisz na przygotowaniach u Panny Młodej? Macie tak?

Aaaa.. 
jaśli NIE, to nie problem.. zawsze można zostać fotografem ślubny. :)


Wracając do sedna sprawy, Ola z Michałem to para z którą od razu wyczułam, że nie będzie "z górki " :P
Od pierwszych e-maily z Olą w kontekście negocjacyjnym, po późniejszą niepewność co do efektu końcowego i momentów wyczekiwania i wypytywania -"kiedy będą zdjęcia?" nie wiedziałam jak mam się odnieść do samej realizacji reportażu, jednakże po samej mega swobodnej i pełnej humoru sesji narzeczeńskiej i w końcu.. po dniu ślubu..
poczułam ulgę.
I mogłam być sobą, tworzyłam po swoim.. i na końcu nie skromnie powiedziałam:
"JEST PIĘKNIE!"
bo...
Młoda napisała, cytuję SMS'a"
"Madziu. Generalnie jesteśmy tak wzruszeni, a właściwie ja, bo Michał to twardziel, że tego nie da się opisać:D jesteś WSPANIAŁA. Rodzice zachwyceni, a to po części dusze artystyczne więc tym bardziej komplement.... Nie wiem jak Ci dziękować, ale chyba sama wiesz. Ściskam Cię najmocniej, masz ogromny talent <3"

jestem wzruszona.. i chyba fakt, że mój telefon w odpowiedzi na tego SMS odmówił posłuszeństwo mówi sam za siebie,
Olu i Michale również dziękuję, i cieszę się bardzo, że mogłam być częścią Waszego dnia.
​
Całuję!
​